3 weken van tranen en verdriet
maar jij, jij ziet het niet
Jij blijft in mijn gedachten
en ergens ben ik aan het wachten
ik weet dat het veel beter is
wanneer ik jou uit mijn gedachten ban
maar als ik denk aan dát gemis.....
ik denk niet dat ik het wil of kan
Jij, je hebt íets met mij gedaan
ik wil er nu altijd voor je staan
daar kan ik niet van weg lopen
waarom blijf ik nou toch hopen?
hopen tegen beter weten in
mijn verstand zegt....meis, het heeft geen zin
maar mijn hartje klopt voor jou
Ik voel nu alleen de kou
De kou, de pijn en tranen
Ik probeer ze te verdringen
ver van alles weg te stoppen
en denk alleen aan leuke dingen
Maar juist de leuke dingen zou ik graag delen
met jou en niemand anders
Voor mij ben jij er één uit een miljoen
Is er nog iets wat ik kan doen?